H Εθνικοποίηση της πετρελαϊκής Y.P.F
Ισπανικών συμφερόντων
Η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης της Αργεντινής και της Πρόεδρου της Μαρία Χριστίνα Φερνάντες για επίσπευση νομοθετικής διάταξης που προβλέπει την εθνικοποίηση της μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρίας της Αργεντινής Y.P.F.-REPSOL, η πλειοψηφία των μετοχών της οποίας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών Ισπανικών εταιριών, ανοίγει ένα νέο και ενδιαφέρον κεφάλαιο για τον υπό συνεχή διαμόρφωση παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.
Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη που έχει οδηγήσει την συντηρητική Ισπανική κυβέρνηση Ραχόι αλλά και την αντιπολίτευση ( Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας) στα πρόθυρα ενός διπλωματικού πολέμου, σε πρώτη φάση, με την Αργεντινή.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς και στην Ισπανία αλλά και στην Αργεντινή στηρίζουν δυναμικά την απόφαση της Πρόεδρου Μ.Κ.Φερνάντες και δήλωσαν ότι θα πάρουν πρωτοβουλίες ώστε να ολοκληρωθεί με επιτυχία η διαδικασία που φέρνει σε κοινωνικό και εθνικό έλεγχο της ενεργειακές πηγές της χώρας.
Η Αργεντινή από πολύ νωρίς, το 1910, υπήρξε η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις ΗΠΑ, που εγκαινίασε με την τότε νεοσύστατη κρατική εταιρία πετρελαίου και αερίου Y.P.F. έρευνες και εξόρυξη στην κεντρική και νότια Παταγονία, όπου τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά. Η τεχνογνωσία στην έρευνα και την εξόρυξη ήταν για το αργεντινό δημόσιο ένα μεγάλο πλεονέκτημα, που είχε σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις ( χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, μαζικά συνδικάτα και κοινωνικός έλεγχος, έστω και περιορισμένος εκείνη την περίοδο) .
Κατά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1955 υπογράφονται από τους στρατηγούς Ουριμπούρου και Λονάρδι οι πρώτες εκχωρήσεις μετοχών στην αμερικανική πετρελαϊκή εταιρία Standard Oil, που δυο χρόνια πριν είχε παίξει ενεργό ρόλο στο στρατιωτικό πραξικόπημα στο Ιράν κατά του εκλεγμένου προοδευτικού πρόεδρου Μοσσαντέγκ, που και αυτός είχε πρόσφατα εθνικοποιήσει τις τεράστιες ενεργειακές πηγές του Ιράν.
Κατά την περίοδο της αιματοβαμμένης στρατιωτικής χούντας του Χ. Βιντέλα, η Y.P.F. περνά σε ιδιωτικό μάνατζμεντ αμερικανικών πετρελαϊκών εταιριών. Την περίοδο των πέτρινων χρόνων του Δ.Ν.Τ. ολόκληρος ο ενεργειακός πλούτος της χώρας περνά σε πολυεθνικές εταιρίες και τράπεζες, με την Ισπανική REPSOL να κατέχει περίοπτη θέση. Στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου η Αργεντινή φτάνει στο 3% της παγκόσμιας ενεργειακής πίττας το 1980-1996.
Ενώ κάποτε η Αργεντινή κάλυπτε τις εσωτερικές της ανάγκες σε φυσικό αέριο, έφτασε σήμερα να εισάγει φυσικό αέριο με ένα κόστος που αγγίζει τα 10 δις δολάρια, ετησίως. Ταυτόχρονα η REPSOL απολάμβανε, σε καθεστώς αποικιοκρατίας, τεράστια κέρδη σε απόλυτη αδιαφάνεια, χωρίς κανένα ουσιαστικό οικονομικό έλεγχο. Δεν επανεπένδυε σε νέες θέσεις εργασίας και έρευνα, "στράγγιζε" τον ενεργειακό πλούτο της χώρας σε αργό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, εξάγοντας τα κέρδη της που ξεπερνούσαν δεκάδες δις. δολάρια το χρόνο.
Πρόσφατα νέα κοιτάσματα σε αέριο και αργό πετρέλαιο, ίσως τα τρίτα μεγαλύτερα στον κόσμο κατά κάποιους ειδικούς, έφεραν στο φως την πάγια θέση των συνδικάτων, των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων, η χώρα να αποκτήσει τον κοινωνικό και εθνικό έλεγχο στον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο προς όφελος των πολιτών της . Μετά την εθνικοποίηση της ιστορικής αεροπορικής εταιρίαςAerolineas Argentinas, σειρά έχει η ενέργεια και ο ορυκτός πλούτος. Ήδη ανοίγει η συζήτηση για ένα εθνικό σχέδιο κοινωνικού και δημοσίου έλεγχου των θαλάσσιων, οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων.
Η ρήξη με τις νέες μορφές της αποικιοκρατίας στον 21o αιώνα, διδάσκουν ότι ο «μονόδρομος του χάους και της καταστροφής», της απολυτής υποταγής στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους, την παγκόσμια τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι ένα μεσαιωνικό απολυταρχικό πολιτικό και οικονομικό δόγμα που πεθαίνει στις μέρες μας.
Σε τούτες τις εκλογές στην Ελλάδα η συζήτηση για τον δημόσιο πλούτο, τα σχέδια και οι προτάσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να υλοποιηθούν μόνο έξω από μηνομονιακες και νέο-αποικιοκρατικες εξαρτήσεις. Κάθε άλλη συζήτηση αποτελεί μέρος ενός πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του δικομματισμού και των μνημονιακών και εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ο πολιτικός " νευρωτισμός " της κυβέρνησης Ραχόι, δεν πρέπει να μετατραπεί σε ένα ιμπεριαλιστικό δόγμα της Ε.Ε. που θα δηλώνει την αλληλεγγύη της στα πολυεθνικά και τραπεζικά τραστ. Οι λαοί της πρέπει να είναι αλληλέγγυοι στις προσπάθειες των λαών της Λατινικής Αμερικής να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.
Αφού και τώρα η νέο-αποκιοκρατία στον ευρωπαϊκό νότο και στην Ελλάδα θέτει θέμα απόλυτου οικονομικού, πολιτικού έλεγχου και λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, το σύνθημα Venceremos σύντομα θα έχει και την Ελληνική του εκδοχή!
· Ο Κώστας Ήσυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες της Αργεντινής. Είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτ. πολιτική και άμυνα.