H TΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ

 Του Γιάννη Τεκίδη
    Έχασε, λέει, την πρωτότυπη λίστα Λαγκάρντ. Δεν θυμάται ακριβώς, αλλά την έδωσε σε κάποιον, κάπου, κάποτε στο γραφείο του να την φυλάξει και έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Έτσι απλά και με στυλ ανάλογο πρεφαδόρου σε συνοικιακό καφενείο που ομολογεί χαρτοπαικτική κομπίνα ξύνοντας αυτάρεσκα το κεφάλι του, ο πρώην υπουργός των οικονομικών ομολόγησε στην επιτροπή της βουλής το συμβάν της τύχης της πολυθρύλητης λίστας. Θαυμάστε ειλικρίνεια – κυνισμός άνευ προηγουμένου- ανευθυνότητα και έλλειψη σοβαρότητας από τον πρώτο τη τάξει υπουργό της απερίγραπτης κυβέρνησης ΓΑΠ, στον οποίο ο τόπος εμπιστεύθηκε την οικονομική του τύχη.

Δεν θυμάται , δεν ξέρει, δεν είχε καμία σχέση, ούτε ακριβώς γνωρίζει ποιοι ενεπλάκησαν σ αυτήν την ιστορία και στο κάτω-κάτω της γραφής τι τον νοιάζει αυτόν, αφού πλέον ως γυρολόγος επιστήμων ειδικός στις οικονομικές καταστροφές περιδιαβαίνει πανεπιστήμια και ινστιτούτα δίνοντας διαλέξεις με το αζημίωτο φυσικά. Αυτά πάνω –κάτω είπε ο κύριος και αποχώρησε. Οι συνέπειες σε βάρος του χωρίς να προτρέχουμε μάλλον μηδαμινές. Ήρθε, είδε, πειραματίστηκε, αφήνοντας πίσω του αποκαΐδια και μην τον είδατε. .Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός παρακολουθεί την πασαρέλα των ανευθυνουπεύθυνων των οποίων η συμβολή στην κατάντια της χώρας είναι πασιφανής, αλλά και εξοργισμένος γιατί ουδείς θα λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του. Ακολούθησαν στην ίδια επιτροπή οι άλλοι δύο καπαδόκες επικεφαλής του ΣΔΟΕ εξέχοντες κκ Καπελέρης και Διώτης και αντί να ρίξουν φώς στις μαύρες, κατάμαυρες πτυχές αυτής της υπόθεσης, έσβησαν κι αυτά τα λίγα φώτα που υπήρχαν, ισχυριζόμενοι ότι την ευθύνη χειρισμών για το θέμα αυτό είχαν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, πρώην υπουργοί οικονομικών Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος. Προηγήθηκε ο πολυπράγμων, πολυσχιδής και εμπνευστής κάθε ύποπτου νομοσχεδίου που πέρασε τα τελευταία χρόνια από τη βουλή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στην επιτροπή, ο οποίος έριξε λέει, μια ματιά στη λίστα όπου συγκράτησε δυο-τρία εβραϊκά ονόματα - άλλο μυστήριο αυτό με τον Βενιζέλο και την επίκληση εβραϊκών στοιχείων- και την διαβίβασε στη συνέχεια αρμοδίως για τα περαιτέρω. Ποια περαιτέρω, τι έγινε στη συνέχεια, ένας θεός μόνο ξέρει η μάλλον ξέρει το γραβατωμένο γραφειοκρατικό παρακράτος το οποίο λαμβάνει σάρκα και οστά στις μέρες μας, δρώντας στο παρασκήνιο και προστατεύοντας το πολιτικό προσωπικό πράσινο και γαλάζιο, το καθημαγμένο, το ανυπόληπτο και κατάπτυστο που συνέργησε με την ανικανότητα και ανευθυνότητα του, ώστε ο τόπος να φτάσει στην καταστροφή. Γιατί αν έρθουν όλα στο φώς…διασαλεύεται η τάξη και η σειρά, τα όσια και ιερά της πατρίδος, τώρα μάλιστα που καιροφυλαχτεί και ο εαμοκομμουνισμός του Τσίπρα.

Ο ακατονόμαστος πρώην πρωθυπουργός της χώρας ΓΑΠ με την χαρακτηριστική βλακώδη άνεση και τον αδυσώπητο κυνισμό του, πρόσφατα και αυτός ομολόγησε ότι γνώριζε πως τα μνημόνια δεν οδηγούν πουθενά και όμως τα εφάρμοσε προς επίρρωση της γνωστής ρήσης΄΄η βλακεία είναι ακατανίκητη’’.

Κι όμως κυκλοφορούν ελεύθεροι, άνετοι, σίγουροι για τον εαυτό τους και πιθανόν να ζητήσουν αύριο και τα εύσημα για τις υπηρεσίες τους στη πατρίδα. Δόλια πατρίδα. Έχουν αναλάβει, λέει, την πολιτική ευθύνη και αφού την ανέλαβαν ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στη χώρα μας όπου οι λέξεις έχουν χάσει την κυριολεξία της σημασίας τους, οι έννοιες έχουν αλλοιωθεί και οι αξίες ψέγονται και λοιδορούνται σαν ένα κακοφορμισμένο παρελθόν, τι σημαίνει άραγε ανάληψη κάποιας ευθύνης. Ευθύνη χωρίς συνέπειες μικρές η μεγάλες δεν υπάρχει. Πότε θα υπάρξει πραγματική λογοδοσία όλων αυτών που με τις πράξεις και παραλείψεις τους εσκεμμένα μάλιστα πολλές φορές, βύθισαν ένα λαό στη δυστυχία, την ανέχεια, τη κακομοιριά και μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας στο σχοινί και την ταράτσα. Έτσι οι νέοι άνθρωποι απεχθάνονται την πολιτική, έτσι αποστρέφουν το πρόσωπο από τη συλλογική συμμετοχή και δράση και επιλέγουν τον ατομικό τρόπο επίλυσης των προβλημάτων τους αδιαφορώντας για τον διπλανό τους. Γιατί έτσι γαλουχήθηκαν από τους ταγούς και τους άρχοντες αυτού του τόπου, γιατί το αμερικάνικο σλόγκαν ΄΄ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν΄΄για σημαντική μερίδα της νέας γενιάς έγινε οδηγός και μπούσουλας πορείας. Και ύστερα αναρωτιούνται υποκριτικά οι σύγχρονοι φαρισαίοι πράσινοι και βένετοι βουλευτές, πολιτευτές, διάφορα παρατρεχάμενα λαμόγια και λακέδες δημοσιογραφίσκοι, πως γίνεται και θεριεύει στη πατρίδα μας ο φασισμός, ο ναζισμός και πληθύνεται η αγέλη των λυκάνθρωπων της σκοτεινής αυγής. Μα η τροφή και ο αέρας για να ανασάνει η…ιδεολογία της φρίκης, του μίσους, του αίματος και της βίας, είναι οι πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τα καταστροφικά μνημόνια. Αυτές τις ανθρωποκτόνες πολιτικές, τις πολιτικές του αίσχους και της οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, του μισανθρωπισμού, της υποτέλειας, της φτώχιας και της λαϊκής περιθωριοποίησης, μια πλατειά πολιτικοκοινωνική συμμαχία με κορμό της την σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά πρέπει και μπορεί μα τις ανατρέψει.

----------------------------------------