Στις Βρυξέλλες. η Ελλάδα είναι το κεντρικό σημείο μιας ευρύτερη σύγκρουσης συμφερόντων στο εσωτερικο της ΕΕ αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Άρα η έκβαση δεν ειναι δεδομένη και υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης
Από κει και πέρα, στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι πείθονται ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη έχει περισσότερα αρνητικά παρα θετικά, άρα η παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ δεν είναι συμφέρουσα τουλάχιστον για τις κοινωνικές τάξεις που ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί και που στο δημοψήφισμα εκφράστηκαν πολύ καθαρά
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως αυτή τη στιγμή μόνον η τρομοκρατία των ΑΤΜ και ο φόβος για το άγνωστο κρατάνε την ελληνική κοινωνία από το να απορρίψει συνολικά όχι μόνον το ευρώ, αλλά και την ίδια την ΕΕ. Αυτό μπορεί να εκφραστεί προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά.
Ακόμα και αυτός ο φόβος πάντως ξεπεράστηκε από τον λαό στο δημοψήφισμα αφου το 62% περιλαμβάνει και αυτούς που λένε ναι στο ευρώ και ψήφισαν όχι με τις τράπεζες κλειστές. Το αποτέλεσμα της κάλπης ερμηνεύτηκε ορθά ως εντολή για καλύτερη συμφωνία. Ήταν όμως και συναίνεση για σύγκρουση εάν αυτό χρειαστεί
Η Γερμανία αντιδρά σε αυτό απειλώντας με γκρεξιτ ήδη πριν το δημοψήφισμα και ως ένα βαθμό το εννοεί.
Αυτή τη στιγμή: Πρώτον δεν υπάρχει βιώσιμη συμφωνία που να εξασφαλίζει την ελληνική οικονομία μέσα στην ΕΖ και γι αυτό ευθύνονται οι δανειστές.
Δεύτερον, η χώρα έχει απωλέσει την κυριαρχία της και οι εξωτερικές παρεμβάσεις είναι πλέον σε επίπεδο Πιουοριφόι με αποτέλεσμα να είναι πρακτικά αδύνατο για μια κυβέρνηση να κυβερνήσει. Το σχέδιο πλήρους απαξίωσης της κυβέρνησης είναι πολύ κοντα στο να ολοκληρωθεί
Τρίτον, επιχειρείται ένα μεταμοντέρνο πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης όπωςε ο ίδιος ο Τσίπρας κατήγγειλε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμφωνία που επιδιώκει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση εφ' όσον δεν διατηρεί την επιλογή της σύγκρουσης είναι με το πιστόλι στον κρόταφο και δεν ξέρουμε καν αν είναι δεδομένη. Ιδίως σε ό,τι αφορά το χρέος. Το γεγονός ότι τέθηκε το χρέος ως κεντρικό ζήτημα είναι πολιτικά σημαντικό, αλλά δυστυχώς ως τέτοιο το βλέπουν και οι δανειστές. Είναι βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να εφαρμόσει μια συμφωνία που στρέφεται εις βάρος των συμφερόντων της χώρας. Η παραμονή του στην κυβέρνηση ως έχουν τα πράγματα θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον εκτιμά ότι έχει τη δυνατότητα κυβερνώντας να διορθώνει την πολιτική αυτή. Φαίνεται πως, χωρίς σύγκρουση αυτά, τα περιθώρια δεν θα του δοθούν, ώστε να αναγκαστεί να διαρρήξει τους δεσμούς του με τις κοινωνικές τάξεις που εκπροσωπεί. Πάρα πολύς κόσμος λέει ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και με Μνημόνιο γιατι οι άλλοι είναι χειρότεροι, γεγονός που δείχνει πως παρα την αποδεδειγμένη ανεπάρκεια του ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η ελπίδα του λαού. Το θέμα είναι αν θα το λέει αυτό ο κόσμος και μετά από έξι μήνες ή αν απλώς ο Αλ. Τσίπρας θα έχει καταγραφεί ως μια απο τα ίδια. Αν φυσικά υπάρξει το μετά απο 6 μήνες.
Από την ψηφοφορία στη Βουλή φάνηκε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντέξει μια τέτοια κατάσταση. Το γεγονός οτι η ΚΟ δεν ήταν καν σε θέση να εξουσιοδοτήσει τον Τσίπρα σε μια κίνηση δρομολογημένη άρα και φορσέ είναι ενδεικτική και επιζήμια.
Η αυτοεξαίρεση όμως του ΣΥΡΙΖΑ από την διακυβέρνηση ως στρατηγική επιλογή θα συνιστούσε για την Αριστερά ήττα αντίστοιχη της Βάρκιζας. Συνεπώς πρέπει να επεξεργαστεί άλλο σχέδιο για το σήμερα ώστε να μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα και να κάνει τη διαφορά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβανόμενος ότι οι προϋποθέσεις που έθετε στις επεξεργασίες του για το νόμισμα δεν πληρούνται, πρέπει να επεξεργαστεί και να προετοιμάσει ένα σχέδιο απεμπλοκής και ένα σχέδιο ένταξης της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό καταμερισμό με άλλους όρους. Πρέπει επίσης να έχει συγκεκριμένη στρατηγική αντίστασης και για την παραμονή στο ευρώ. Η ύπαρξη μιας τέτοιας εναλλακτικής θα απέκλειε τους μονόδρομους. Όταν ο αντίπαλος γνωρίζει οτι δεν έχεις σχέδιο, δεν σε υπολογίζει. Πρέπει να εκπονηθεί ένα σχέδιο όμως που να είναι εφαρμόσιμο, να μην αποτελεί δηλαδή το νομισματικό σκέλος μιας εκ βάθρων κοινωνικής αλλαγής, αφού κάτι τέτοιο δεν μπορεί να δρομολογηθεί και να επιτευχθεί σε ωφέλιμο χρόνο. Με ένα τέτοιο πρόγραμμα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει ενωμένος.
Ο Αλ. Τσίπρας μπορεί και πρέπει να ηγηθεί του 62% και να παραμείνει το αντίπαλο δέος στην ευρωπαϊκή δεξιά και να ηγηθεί του αγώνα για δημοκρατία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μια ηθική επανάσταση.
Πηγή: Αυγή